φενταγίν

οι, Ν

1. ονομασία τών μελών διαφόρων θρησκευτικών ή πολιτικών και παραστρατιωτικών ομάδων τής Μέσης Ανατολής

2. ονομασία τών Αιγυπτίων και Παλαιστινίων καταδρομών που διενεργούσαν επιδρομές στο έδαφος τού Ισραήλ και τών οποίων η δράση αποτέλεσε μια από τις αφορμές τών αραβοϊσραηλινών πολέμων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. fedayin < αραβ. fida'iyyun, πληθ. τού fida'i «αυτοθυσιαζόμενος»].